Spostrzeżenie cierpiącego Hioba są w wielu miejscach tożsame z tym, co o kondycji lud … zkiej mówi Kohelet. 2. Hiob doświadcza objawienia i otrzymuje odpowiedź na wszystkie swoje pytania. 3. Księga Hioba jest częścią Starego Testamentu i może służyć jako przykład w dyskusji o teodycei. Temat: Poznajemy ustrój starożytnego Rzymu. Cele lekcji: Poznasz ustrój starożytnego Rzymu. Kryteria sukcesu: Lokalizuję na mapie położenie starożytnego Rzymu. Opowiadam o legendarnych początkach Rzymu. Wyjaśniam datę: 753 r. p.n.e. Określam etapy starożytnego Rzymu. Wymieniam skład W dodatku Mickiewicz, uznany już wówczas poeta narodowy, wypowiedział się o nich niechętnie, nazywając poezję Słowackiego pięknym kościołem, w którym nie ma Boga. Za życia opublikował Słowacki tylko część swojej twórczości. Jego poezja była czymś niezwykłym nawet na tle bogatej literatury romantycznej. Fast Money. Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników. Przedrzymska Italia[edytuj] Rzym położony jest nad rzeką Tyber, w środkowej Italii, na terenie zasiedlanym dawniej przez Latynów, zwanym Lacjum. Językiem Latynów była łacina. Od północy sąsiadowali z nimi Etruskowie, którzy przywędrowali do Italii najprawdopodobniej w X w z terenów Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja). Etruskowie stworzyli własną cywilizację, opartą na kulturze greckiej, stworzyli własny alfabet, założyli wiele miast. Prowadzili handel z Grekami i Fenicjanami. Przez długi czas panowali nad sąsiednimi ludami, nad Latynami, w tym nad Rzymem. Z czasem Etruskowie stracili wpływy i znaczenie na arenie międzynarodowej, a na początku III wieku dostali się pod panowanie Rzymian Legendarne początki Rzymu[edytuj] Według legendy założycielem Rzymu był Romulus, potomek Eneasza - uciekiniera spod Troi, którego przybycie do Italii opisał poeta rzymski Wergiliusz w poemacie Eneida. Askaniusz, syn Eneasza założył w Italii miasto Alba Longa, którym władali kolejni potomkowie Trojańczyka. Jednym z władców miasta został Numitor, którego władzy pozbawił jego brat Amuliusz. Aby ustrzec się przed zemstą potomków Numitora Amuliusz uczynił jedyną jego córkę kapłanką Westy - bogini ogniska domowego, kapłanki bowiem musiały zachowywać dziewictwo. Jednak córka obalonego króla wkrótce zaszła w ciążę i urodziła bliźniaki: Romulusa i Remusa. Ich Ojcem był bóg wojny Mars. Król Amuliusz kazał wrzucić dzieci do Tybru, jednak dzięki temu, że włożono je w wiklinowy koszyk nie utonęły. Braci odnalazła i wykarmiała wilczyca, następnie zaś zajął się nimi pasterz. Gdy synowie Marsa dorośli pomogli dziadkowi odzyskać władzę w osadzie Alba Longa oraz postanowili założyć miasto na miejscu, gdzie odnalazła ich wilczyca. Między nimi doszło jednak do konfliktu, podczas którego Remus zginął. Romulus założył miasto, w 753r. któremu nadał na swoją część nazwę Roma, czyli Rzym. Królestwo Rzymu[edytuj] Rzym początkowo był małą, nieznaczną osadą Latynów, położoną na wzgórzu Palatyn. Powstał on ok. 730 roku na jego rozwój wpłynęło zaś położenie w pobliżu ujścia Tybru oraz złoża soli. Początkowo w Rzymie rządzili królowie - następcy legendarnego Romulusa, którzy roztoczyli swoje panowanie na okoliczne tereny, na osadę Sabinów położoną na pobliskim wzgórzu - Kwirynale, z którymi Rzymianie zawarli unię. Ok. 625 r. osuszone zostało wielkie bagno rozciągające się pomiędzy Palatynem i Kwirynałem, a na jego miejscu powstało Forum Romanu - Rynek Rzymski, centrum życia publicznego Rzymian. Na Forum znalazła się świątynia Westy oraz siedziba senatu - rady doradczej króla. Republika rzymska[edytuj] W 509 r Rzymianie obalili monarchię, ustanawiając republikę. Do sprawowania władzy powołano dwóch konsulów, którzy mieli pełnić swoją funkcję przez rok, następnie zaś lud obierał ich następców. Dzięki temu, iż władzę sprawowały dwie osoby ograniczyła się liczba nadużyć władzy, jeden konsul mógł bowiem sprzeciwić się postanowieniom drugiego. Konsulowie mieli nie tylko zarządzać administracją, gospodarką, prowadzić politykę zewnętrzną, ale także byli najwyższymi dowódcami armii rzymskiej. Przed podjęciem każdej decyzji mieli wykonywać tzw. auspicje, czyli zasięgać opinii bogów. Wierzono, że mieszkańcy sfery niebieskiej przekazują Rzymianom informacje, poprzez zsyłanie znaków. Owych znaków wypatrywano poprzez obserwacje ptaków. W przypadku zagrożenia konsulowie mieli prawo powołać dyktatora, który rządził aż do czasu wykonania swojego zadania, jednak nie dłużej niż sześć miesięcy. Społeczeństwo rzymskie[edytuj] Społeczeństwo rzymskie dzieliło się na dwie grupy: uprzywilejowanych, bogatych, skupiających w swych rękach władzę patrycjuszy i wolnych obywateli, zwanych plebejuszami, do których należeli zarówno biedni, jak i bogaci Rzymianie, jednakże pozbawieni wpływu na sprawy państwa. Patrycjusze często uzależniali od siebie biedniejszych mieszkańców państwa w zamian za różne świadczenia. Z czasem plebejusze zaczęli domagać się równouprawnienia: spisania praw, gdyż niejednokrotnie, wywodzący się z patrycjatu sędziowie działali w interesie swoim lub swojego stanu, możliwości nadawania im urzędów, biedniejsi chcieli także, aby nadawano im ziemie na podbitych terenach. Jednym z sukcesów plebejuszy było spisanie na dwunastu tablicach prawa zwyczajowego. Z biegiem czasu do arystokracji rzymskiej, którą dawniej sprawowali sami patrycjusze zaczęły dołączać najbogatsze i najbardziej aktywne rodziny plebejskie. Urzędnicy[edytuj] W zarządzaniu państwem konsulów wspomagali urzędnicy. Najniżsi rangą byli kwestorzy, odpowiedzialni za finanse republiki, na następnym stopniu drabiny stali edylowie, którzy na własny koszt musieli dbać o porządek w Rzymie i organizować igrzyska podczas świąt, następnie pretorzy, zajmujący się wymiarem sprawiedliwości. Zwieńczeniem kariery urzędniczej był wybór na konsula, następujący po preturze. Po zakończeniu rządów konsulowie mogli zostać cenzorami, którzy sporządzali spisy obywateli i ustalali listy senatorów. (dyskusja) 12:23, 9 mar 2013 (CET) Utwory Horacego - charakterystyka Horacy był twórcą gatunku literackiego - satyry i ody. Tematyka jego utworów była różnorodna. Przedstawiał swoją filozofię życiową. Pisał pieśni poważne, patriotyczne ("List do Pizona"), filozoficzne, refleksyjne, biesiadne, miłosne, o sztuce poetyckiej. Filozofia horacjanizmu W odzie "O co poeta prosi Apollina" zaprezentował swoją postawę filozoficzną. Swoje poglądy oparł na dwóch szkołach filozoficznych: epikurejczykach (szukali szczęścia i celu życia w zaspokajaniu przyjemności duchowych) i stoikach (głosili pielęgnowanie w sobie cnoty, rozwijanie intelektu, uniezależnienie od pokus i smutków "wiata a otaczający świat przyjmowali ze spokojem - "stoicki spokój"). W odzie tej połączył obie te ideologie. Od stoików wziął rozum i umiar jako główne kryteria w korzystaniu z dóbr materialnych. Poeta nie pragnie bogactw ani życia w dostatku. Epikureizm zauważamy w chęci dożycia łagodnej starości. W życiu najbardziej liczą się rozum, sprawny umysł, dobre zdrowie i pogodna starość. Należy żyć zgonie z otaczającą nas naturą. Podsumowanie: afirmacja życia należy cieszyć się wszystkim zdrowie psychiczne nie pragnienie bogactwa aktywność "Exegi monumntum..." Porównuje swój dorobek literacki do budowanych przez ludzi potężnych monumentów. Stwierdza, że jego utwory będą trwalsze od królewskich piramid ponieważ poezja jest niematerialna. "Nie wszystek umrę" - będzie żył w swoich wierszach i pamięci czytelników. "Do mecenasa" Charakterystyka duszy poety. Jest na dwoista. Gdy poeta tworzy, jego dusza niczym ptak odrywa się od ziemi i widzi więcej niż zwykli ludzie. Wergiliusz - epik starorzymski Wergiliusz to poeta rzymski, autor eposu "Eneida", w którym przedstawił przygody Eneosa i jego tułaczkę. Według "Eneidy" był on protoplastą cesarzy rzymskich. Napisał sielanki "Bukoliki" ukazujące wyidealizowane życie pasterzy, którzy doglądają owiec prowadzą miłosne rozmowy ze swymi ukochanymi lub dyskutują o poezji. Napisał też "Georgiki" (poemat o rolnictwie) omawiając kolejno uprawę roli, naukę o drzewach, hodowlę bydła i bartnictwo. W opisy zajęć wiejskich wplótł refleksje filozoficzne. Zajmował się też problematyką wojny i powstania państwa. Pisał on także o patriotyzmie. Odpowiedzi EKSPERTażór odpowiedział(a) o 10:48 ♀cziko♀ odpowiedział(a) o 10:51 był król latynów Numitor ,jego brat zżócił go z tronu i wypędził ,jego córkę uczynił kapłankę żeby nie mogła mieć dzieci które odebrały by mu władze .urodziła jednak bliźniaków chłopców Romulusa i Remusa ich ojcem był bób wojny mars . gdy dowiedział się o tym brat Numitora rozkazał zabić chłopców i ich matkę . Córkę numitora żywcem zamurowano a chłopców włożono do koszyka i wyrzucono do rzeki Tyber. Koszy osiadł na brzegu i znalazła go wilczyca , wykarmiła chłopców, później znalazł ich pasterz , gdy dorośli dowiedzieli się o tym i zwrócili tron dziadkowi numitorowi. i postanowili założyć miasto o nazwie Roma po polsku Rzym , lecz przy ustalaniu granic pokłócili się i ze wściekłości Romulus zabił Remusa . Od jego imienia właśnie jest nazwa Roma jak Romulus blocked odpowiedział(a) o 11:02 Rzymianie już w starożytności starali się ustalić właściwą datę powstania Rzymu. Ostatecznie przyjęto wersję proponowaną przez Warrona w I wieku Według niej Rzym miał zostać założony w 754/743 roku (od tej daty liczono lata w historii Rzymu). Według znanej legendy za założyciela rzymskiego miasta-państwa (civitas) uważany jest Romulus (od jego imienia pochodzi słowo Roma, czyli Rzym). Według tradycji Romulus miał brata bliźniaka - Romusa. Ich matką była Rea Sylwia, córka królewska z miasta Alba Longa, ojcem zaś bóg wojny Mars. Wuj Rei Sylwii, który nie chciał by miała ona synów, którzy mogliby przejąć władzę, zmusił ją do pełnienia funkcji westfalki, która musiała zachować czystość. Gdy jednak mimo tego Rea Sylwia urodziła bliźniaków, została skazana na śmierć, zaś jej synów wrzucono do Tybru. Niemowlęta skazane na zagładę uratowała od głodu wilczyca. Gdy bracia już dorośli, jeden z nich - Romulus założył miasto na Palatynacie. Gdy Remus przekroczył wytyczone granice miasta został zabity przez Romulusa. Miasto Rzym rozrosło się następnie na siedmiu pagórkach (Septomonium). Według tradycji pierwszym królem rzymskim miał być właśnie Romulus. Łącznie było siedmiu królów, z których trzej ostatni byli Etruskami związanymi z rodem Tarkwiniuszów (Tarkwiniusz Stary, Serwiusz Tuliusz i Tarkwiniusz Pyszny). Kiedy w 509/508 roku został wypędzony ostatni przedstawiciel Tarwkiwniuszów, obalono królestwo i wprowadzono republikę. Bohaterem tamtych wydarzeń, które na wiele wieków zmieniły ustrój miasta-państwa Rzymu miał być Brutus (przyszły konsul w republice). Rzymianie zachowali jeszcze przez wieki niechęć do monarchii. Nawet najwybitniejsi rzymscy władcy, tacy jak Juliusz Cezar, czy Oktawian August nie przyjęli nigdy tytułu rex, czyli król. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

poemat o legendarnych początkach rzymu